خیلی وقته که ننوشته ام و همه اش حس می کنم که باید یک مقدمه ی درست و حسابی (در مایه های دیباچه ی گلستان) بنویسم که بگم من اومدم دوباره. اضافه بر اون همه اش حس می کنم که نیاز به مقدمه چینی مبسوط دارم که بگم من و بابک با هم نامزد شدیم و خب از طرف دیگه فکر می کنم اگه اندک جماعتی هم هنوز این وبلاگ رو می خونن، می دونن که ما نامزد شده ایم... اما واقعیتش اینه که بخش نوشتاریِ مغزم یه مقادیر زیادی خاموشه...

فکر می کنم اگه مغزم روشن تر می بود برای خودم "فتح باغ" فروغ رو هم می خوندم... یا در واقع فتح باغ رو با صدای خودِ فروغ توی مغزم دوباره پخش می کردم...