بعد از شنیدن این که هرتا مولر جایزه نوبل ادبی رو برده، هوس کردم دوباره کتابش رو بخونم. یادمه عاشق سرزمین گوجه های سبز شده بودم. ترجمه ی فارسی ای که قبلا خونده بودم بدک نبود اما به نظرم کتابش رو حسابی قیچی کرده بودن (شایدم نکرده بودن... از مدلِ نوشتار کتاب سخت می شد فهمید!). ولی خب جدای از این مسایل، حیف از این همه کتاب هایی که مثله کردن و با این وجود ما با ولع خوندیمشون...
۶ نظر:
حالا می‌دونی من برعکس داشتم فکر می‌کردم تو ایران آدم کتاب‌های خوبی رو از جاهای مختلف می‌خونه که اینجا ازش عقب می‌افته
آره رویا اینو کاملا باهاش موافقم. این جا من مدام دارم کتاب نویسنده های انگلیسی زبان می خونم... عمدتا بریتانیایی و کلی غافلم از ادبیاتِ ترجمه شده...
loo joonam sor'ate ketab mo'arefi kardaneto kam kon khahar. vaght bede bekhooneem ghabeehaa ro. :) :)
mishe esme latin e ketab ro benevisi lotfan. hey too weblogaya farsi khoondam azash, natunestam esme aslisho peyda konam.
merci
به میتر:
The Land of Green Plums
هاها حتا منم یادمه که تو عاشقش شده بودی!
ارسال یک نظر