۴/۲۳/۱۳۸۳

خاصيت ابوتراب خسروي اينه كه اون قدر فضاهاش رو ماهرانه در هم مي‌ريزه و به آدما حجم ميده كه من يه روز تمام صداي خلخال پاي گايتري دات رو ميشنيدم و حالا رفعت ماه توي دفتر شركتمون داره قدم مي زنه.
برم پيش روان كاو يا كتابو بذارم زمين؟!

هیچ نظری موجود نیست: