به اون جايي رسيدم كه توي ماكوندو بيماري بي خوابي اومده بود و آدما براي يادآوري گذشته شون فال ورق مي گرفتن...
****************************************
توي وضعيت نظاره ي مطلق نشسته ام: "ما هيچ، ما نگاه"
نمي دركمم... مي ندركم خويش را... دركانده نمي شوم به خويشتن خويش
****************************************
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر