بستنی شکلاتی یا بیسکوئیت... مساله اینست!!
يك بار در زمان کنکوری بودن، برای این که احساسات فلسفه طلبیم ارضا بشه و فکر نکنم که یک گوسفندِ کنکور خوانِ احمقم، کتاب اگزیستالنسیالیسم و اصالت بشر رو برداشتم!!* چون که اون موقع حرفه ای درس می خوندم، با مداد و مارکر افتادم به جون کتاب و حاشیه نویسی کردم و حسابی کتاب رو خر زدم...
اما به دلیل این که حقیقتا یه گوسفند کنکوری شده بودم، تنها چیزی که در طی روزهای بعد ازش یادم مونده بود مفهومی بود به اسم دلهره. چیزی که به دلیل احساس مسوولیت در تصمیم گیری ها و داشتن ایدهای اگزیستانسیالیستی (چقدر سخته دیکته اش!) بهمون دست می ده.
نویسنده توضیح داده بود که مسلما این "دلهره" چیزی نیست که موقع تصمیم گیری در مورد بستنی شکلاتی یا بیسکوئیت بهمون دست بده.
راستش رو بخواین من بلا استثنا وقتی که باید بین خوراکی های خوشمزه انتخاب کنم، تنها دانشم از اگزیستانسیالیسم، با صدای یک گوینده اکودار، توی ذهنم تکرار می شه...
الان باید بین پختن دوتا شام هیجان انگیز انتخاب کنم و بدون رودربایستی باید اعتراف کنم که دچار دلهره شده ام. چشم آقای سارتر روشن!!!
* ناگفته نماند در تجربه های بعدی به سادگی از دائی جان ناپلئون استفاده کردم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر