اتوبوس داره از فستيوال موزيك برمي گرده و توي ترافيك سنگين مونده. مسير ۲۰ دقيقه اي رو يك ساعت و نيمه مي ريم. ملت نصفي مستن و نصفي هم الكي خوش و خرم! يهو يه آقايي پا مي شه و خيلي جدي توضيح مي ده كه مسافران محترم، كمربند ايمني اين جاست و درهاي خروج اون جاس و اگه تصادف كرديم وحشت نكنين. ملت هم همه قاه قاه مي خندن...بعد كم كم اصل ماجرا شروع مي شه. آقاهه آدما رو رهبري مي كنه و همه با هم آواز مي خونن. اغلب آهنگا رو بلد نيستم.Summer of 69 و Song Song Blue و Yesterday رو كه مي خونن منم با ذوق و شوق همراهي مي كنم. به Hey Jude كه مي رسه نوستالژيكم بالا مي زنه!!
Hey Jude don't be afraid
you are made to go out and get her
The minute you take her into your heart
then you can start to make it better
مث برگشتن از يه اردوي دانشكده صنايع اما در اشل كوچيكتر!!!
آدما خيلي خيلي مهربون و دوستانه ان. فضا واقعا صميمانه اس.ساعت يك و نيم شبه و داريم قدم مي زنيم و برمي گرديم International House. خيابون شولوغه و گرم.حس مي كنم كه تا ابد مي تونم توي اين امنيت غوطه ور باشم!