...و ما بر بیکران سبز و مخمل گونه دریا
می اندازیم زورق های خود را چون کل بادام
و مرغان سپید بادبان ها را می آموزیم
که باد شرطه را آغوش بگشایند
و می رانیم
گاهی تند
گاه آرام....
اخوان- از تیکه های آخر «چاووشی» اگه درست یادم مونده باشه
چقدر دلم اخوان خوندن می خواد!!!!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر