این پست وبلاگ زن-نوشت رو خیلی دوست داشتم:

.گويا در نظامِ مردسالار تمکين نکردنِ زنان موضوعِ خيلی بزرگی است که عواقب‌اش برای زنانِ ناشزه، از تهديد و ارعاب شروع می‌شود و به مجازات‌های سنگين ختم می‌شود. (ختم می‌شود؟) نظامی که در خانه از زن می‌خواهد برخلافِ ميلِ خود و فقط به ميلِ همسرش با او هم‌خوابه شود، و اگر نشود، انواعِ تهديدها را نتيجه می‌دهد و شايد مجازاتِ طلاق را. (که البته شايد فقط در نظامِ مردسالار مصداقِ مجازات شناخته شود) نظامی که شاکی و قاضی و مجریِ حکم يک نفراست و هم‌اويی است که بنا بر قانون قدرتِ همه‌ی اين کارها را دارد. در ابعادِ بزرگ‌تر، همين نظام در جامعه... و سوال آسیه: چه تفاوتی است در تفسير قانون؟

2.خيلی وقت است دلم می‌خواهد فکرهايم را درباره‌ی همه‌ی آن‌چه که به ازدواج و تشکيلِ خانواده مربوط می‌شود بنويسم. اما ملاحظاتی هميشه مانع بوده. الان فقط دوست دارم از زاويه‌ی خاصی بنويسم. خيلی کوتاه: نمی‌فهمم چرا خوب است به نهادِ اجتماعیِ خانواده وارد شوم وقتی به محضِ ورودم بخشی از حقوق‌ام را از دست می‌دهم؟ با اختيارِ خودم تبعيض‌های جنسيتیِ مضاعفی را بپذيرم که چه؟ نمی‌فهمم. و اين‌که منکرِ اجبارهای اجتماعی نيستم، منکرِ فشارها، منکر نيستم همه‌ی چيزهايی را که تا حالا آدم‌ها را واداشته به ازدواج. ولی با شرايطِ خودم (استقلالِ نسبیِ مالی و فکری) ازدواج، آن هم در نظامِ عرفی و حقوقیِ فعلیِ ايران، نمی‌تواند انتخابِ من باشد.