And So It Goes*

این روزا روزای آخر امتحاناس. بچه ها کم کم امتحاناشونو تموم می کنن و می رن. اینو می شه از سالن غذاخوریِ روز به روز خالی تر از قبل فهمید و از خنده های ما که قبلا گم می شد تو سرصدا و حالا طنین می ندازه تو سالن. میز ما هم قراره به زودی خالی بشه و از ده دوازده نفرِ ثابتش سه نفر بمونن.
سرعت رفت و آمد دوستام و آدم هایی که دوست داشته ام توی این یک سال اخیر سرگیجه آور بوده و همه اش بین دلتنگی رفقای رفته و هیجان رفقای جدید نوسان کرده ام.
تعطیلات بین ترم شاید وقت خوبی باشه برای این که یه کم با خودم معاشرت کنم. با خودم برم قدم بزنم و خودمو دعوت کنم این ور اون ور. نوسان خسته ام کرده!!!

ر.ک. کتاب سلاخ خانه شماره 5