چنگیز خان
فیلم خوشگل و درست و حسابی توی فستیوال امسالِ آکلند کم نیست.فیلمِ زندگیِ چنگیز خان، تا قبل از این که چنگیز خان بشه رو دوست داشتم. به نظر من هیچ چیزی مطلق نیست و همه چیز مطلقا نسبیه!! چنگیز خان می تونه در فضای خشنِ مغولستان آدمِ رومانتیک و عادلی باشه (که تازه به نسبتِ اون چیزی که ما رومانتیک می دونیم، مثلا جنقولک بازی های فرهاد برای شیرین، کلی پیش پا افتاده و خنده داره. مثلا چنگیز خان بر خلافِ روالِ مغول ها برای نجات زنش لشکرکشی می کنه و برادرش کلی متعجب می شه از این کار. برای ملتِ شاعرمسلک و رومانتیکی مث ما اما باید برای شیرین خودتو به تمام معنای کلمه جرواجر کنی!!!). این نسبی گرایی به نظر من به واقعیت نزدیک تره... گرچه ما علاقه داریم که آدمای بد مطلقا بد باشن و هیچ ذره منطق و درستی ای توی وجودشون نباشه!
خلاصه به نظرم فیلم خوش ساخت بود و بازی ها هم خوب بود.
اینم یه مقاله در رادیو زمانه در مورد فیلم.
۲ نظر:
منم از فیلمه خوشم اومد. جالب بود نمی‌دونستم که قراره دو قسمت دیگه هم داشته باشه.
به رویا:
چه جالب! البته فکر کنم وقتی پای قسمتِ حمله به ایرانش بیاد وسط آدم احساساتِ عجیب غریب پیدا کنه....
ارسال یک نظر