۷/۰۵/۱۳۸۷

پژ گچ یا
"ملت تو ما شدیم کوروش والا" یا
یکی از نشانه های کهتری فرهنگی، نیاز مفرط به خودنمایی فرهنگی به هر بهانه ی چ*کی ای می باشد نقطه

تس، هم خونه ایم، برای خودش ماست و خیار درست می کرد. بهش می گم دستورِ اینو از کجا یاد گرفتی؟ می گه *zaziki رو می گی؟ این یه پیش غذای یونانیه... یک لحظه روح کوروش کبیر بر من نازل شد و رگ گردنم باد کرد و نزدیک بود بگم که ارواح عمه ات و می خواستم یه ساعت در وصف فرهنگِ والای دوهزار و پانصد ساله ی ماست و خیار و عرق سگی مون برم روی منبر و گریزی هم به اختلاف فاحشمون با اعراب بادیه نشین بزنم ( که بنا به شواهدِ ماشالله خانیِ آقای پزشک زاد، ماست و خیار رو هم ما زمان هارون الرشید اینا حالیشون کردیم و گرنه ملخ مزه اشون بوده ) که دیدم بهتره بذارم در جهل مرکب ابد الدهر بماند...
ایشالا دفعه دیگه از میراث آریایی خودم بهتر دفاع می کنم.


* نازنین جونم جات خالی که به تزاتزیکی بخندیم!

۶ نظر:

پرستو سمیعی گفت...

حالا ماست و خيار چي هست؟

:)

ناشناس گفت...

بولتن دانشجويان و دانش‌آموختگان فلسفه ايران

Iranian Students of Philosophy

www.isphilosophy.com

ناشناس گفت...

بولتن دانشجويان و دانش‌آموختگان فلسفه ايران

Iranian Students of Philosophy
www.isphilosophy.com

sineau گفت...

ما ميگيم خليج فارس (و البته ماست و خيار) مال ماست. ترك‌ها ميگن نصف آسيا مال ماست. نترس فقط ما دچار كمبود افتخار نيستيم، اپيدميه.

sineau گفت...

حالا همين‌جوري بي ربط. من فكر مي‌كردم تو دهات ما ماست و خيار مي‌خورن. اين هرودوت هم ماست و خيار مي‌خورده و به ما فحش مي‌داده؟ بشكنه اين دست كه ماستش نمك نداره.

ناشناس گفت...

It happened to me too, and I did actually give a lecture on global hypocracy. And finished it by another lecture about Turkish who try to get credit for everything Iranian, as we are a politically incorrect nation now...