وقتی زیادی سایبری می شویم
از روی مکث های تایپ کردن و انتخاب کلمه هام حال منو می فهمه. این که خودم هم اینا رو متقابلا می فهمم رو نمی دونم. دل گرم کننده است فکر کردن به آدم های صد سال پیش که سال ها منتظر پیک و پیام می موندن و روزگارشون رو با داده هایی که ظرف یک روزی در گذشته ها، طی یک نگاه و یک جمله، جمع کرده بودن سر می کردن... خطاهای شناختی توی رابطه ها احتمالا خیلی زیاد بودن اون روزگاران اما احتمالا به همون اندازه هم توقع آدم ها از شناختن و شناخته شدن هم خیلی پایین بود.
کلی بافی می کنیم،
سایبری می شویم،
تکنولوژی را می ستاییم تا روزگار بگذرد.
۴ نظر:
بوس پريانه به كارت مي آد؟ سايبرگرل من؟
وای آره مرسی!
من احساس می کنم لاله جان شما خیلی افکار پراکند ه ایی داری بعد از خوندن وبلاگت احساس می کنم (نه قضاوت ) که معلوملات بالا و جامعی رو در هر زمینه ایی داری منتها هنوز به نتیجه و هدف زندگیت نمی تونی فکر کنی فکر کردن فقط در جهت زندگی مادی انسان رو گاهی دچار پراکنده فکر کردن و رفتار کردن می کنه . این هم خیلی مهمه که علم مدرن علاوه بر مزایایی که داره ضربه های جربان ناپذیری به بشریت زده که این هم از شاهکارههای مدرنیزه است . کاش که همیشه از فرهنگهای اصیل خودمون پیروی کنیم که دچار این بدبختی ها و بیماریهای روحی و جسمی که منیجه مدرنیته است نشیم .
متاسفانه این وبدونید که اکثر بیماریهای امروزی بر اثر تکنولوزی جدیدی که متاسفانه رواج پیداکرده اشعه های مختلف غذاهای بی خاصیت فست فود استفاده از لپ تاب و سایر وسایل به اصطلاح مدرن پدر انسان هار رو در اورده . متاسفانه اینکه ایرانی ها زود خودشونو فراموش میکنن و به سبک وروش کشورهایی به اصطلاح پیشرفته در میارند .
ارسال یک نظر