مهم اينه كه به خاطر گنجيدن در موسيقي لحن كلام رو خراب نكنن.
وقتي شجريان و همايون مي‌خونن: زان ياز دلنوازم، شكريست با شكايت/ گر نكته دان عشقي خوش بشنو اين روايت
كاملا آماده مي‌شي كه چيزي رو بشنوي، چيزي كه قراره برات روايت كنن...

يه نفر (فكر كنم سالار عقيلي بود)اي ساربان رو با آهنگ چنان طرب‌انگيزي خونده بود كه حس مي‌كردي كه آرام جان طرف داره رفع زحمت مي‌كنه و اونم شروع كرده به بشكن و رقاصي...

به قول لئون توي professional:
"There is rules"!!!!