۴/۰۶/۱۳۸۴

فرو رفته‌ام در چاه بابل. خوندن چاه بابل عين احساس معلق بودنه.
نمي‌دونم چرا سبك نوشتارش منو ياد ميلان كوندرا مي‌ندازه. يا به اين دليل ساده كه سبك همون سبكه و يا به اين دليل كه تنها نوشته‌هاي-قوي- و- امروزي‌اي -كه- با- دقت- آدم‌ها -رو- درون‌كاوي- مي‌كنن اي كه شناخته‌ام و به دلم نشسته، كتاب‌هاي كوندرا بوده.

هیچ نظری موجود نیست: