وقتي شازده كوچولو با مست برخورد مي‌كند، مست يك مدل ساده‌ي disturbance because disturbance را توضيح مي‌دهد:من ناراحتم، مي‌نوشم كه ناراحتي را فراموش كنم، ناراحت‌تر مي‌شم و دوباره مي‌نوشم...

The next planet was inhabited by a tippler...
"What are you doing there?" he said to the tippler...
"I am drinking," replied the tippler, with a lugubrious air.
"Why are you drinking?" demanded the little prince.
"So that I may forget," replied the tippler;
"Forget what?" inquired the little prince, who already was sorry for him.
"Forget that I am ashamed," the tippler confessed, hanging his head.
"Ashamed of what?" insisted the little prince, who wanted to help him.
"Ashamed of drinking!" The tippler brought his speech to an end, and shut himself up in an impregnable silence. And the little prince went away, puzzled.

(Antoine de Saint-Exupery, The Little Prince. Heinemann, 1954)

فكر مي‌كنم كه اولين قدم براي بريدن اين لوپ مثبت آگاهي به غرق شدن در اين لوپ باشه. طبق گفته‌هاي آقاي بابايي قدم‌هاي هم‌زمان بعدي به راه انداختن سيستم‌هاي بازدارنده و جايگزين براي متوقف كردن جريانه و هم‌زمان، گشتن دنبال ريشه‌ي مشكله. قاعدتا اين مدل رفتاري يه سيستم دفاعي ناخودآگاهه در مقابل احساسات كهتري و ... كه اين جوري بروز پيدا مي‌كنه. بايد با دليل احساس كهتري آشنا شد. و قبل از اون بايد قدرت روبه‌رو شدن با احساسات پست و در عين حال كاملا انساني رو به دست آورد...