تيبگهام تموم شدن.
چايام رو تا نصفه ميخورم و ميرم آبدارخونه روش آب جوش ميريزم...
يه آزمايش شيمياي بود مال سال اول راهنمايي. ميخواستيم نشون بديم كه مولكول كوچيكه و معني حل شدن چيه و خزعبلاتي از اين دست. هي يه ذره از محلول سولفات مس رو ميريختيم توي يه ظرف آب و هم ميزديم و دوباره...
نكتهي خوبش اين بود كه ظرفهاي آخر، آبيِ كمرنگ خيلي باحالي از آب در ميومدن. نه مث اين چايهاي آخر من... گلاب به روتون!!
۷/۰۶/۱۳۸۵
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)


هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر