نسخه اول پروپوزالم رو دو روز پیش برای استادم فرستادم و حالا دچار افسردگی بعد از زایمان شده ام! منتظرم که بهم بگه که چه چیزاییش رو زیاد و کم بکنم اما فعلا فقط یک Good دریافت کرده ام و یک علامت تعجب پشت بندش...
با این همه اصلا بی کار نیستم، سرم خیلی شولوغه: حل تمرین بازی های فشرده و جلسه های توجیهی قبل از هر کلاس و جلسه های ارزیابی بعد از هر کلاس... دانشکده بیزنس این طوری می شه دیگه. مطمئنم عین این درس رو دانشکده کامپیوتر هم ارایه می ده اما بدون قر و قنبیل های اضافه.
اخلاق های معلمی من فرقی نکرده. در نمره منفی دادن تعلل می کنم و در برابر قبضه شدن کلاس دست شاگردای حراف و خود-مطرح-کن (عین خودم!) کوتاه می آم و برخلاف بچه ها که تا آخر کلاس خسته تر می شن، خودم جینگول-مستون تر می شم به تدریج!
موقع معرفی خودم هم می گم که معنی اسمم به فارسی چی می شه و چند تا لبخند دریافت می کنم. در بهترین حالت منو لیلا صدا می کنن ولی اغلب اوقات یه چیز شیش و هشت/ بابا کرمی ای تو مایه هایی لای لای لالای!
۳ نظر:
امان از اخلاق های استادی (بگذار در تاریکی کمی از خودمان متشکر باشیم!) من که معمولا ناامید کننده هستند
ولی خب باید خوشحال باشم که بروبچ زیاد نمی توانند اسمم رو دست کاری کنند.
یعنی معتقدی همه اون ها که لای‌لای صدات می‌کردند، هم به همین منوال؟ ؛) بعد هم به استادت بگو که این یک کلمه رو که همه بلدند بگن، راست می‌گی دو کلمه حرف حساب بزن :))
: )
cheerful post! Enjoyed it!
ارسال یک نظر