Australian and New Zealand Army Corps Day... ANZAC Day
امروز صبح با سرود ملی نیوزیلند از خواب بیدار شدم. روز گرامی داشت یاد و خاطره شهدای استرالیایی و نیوزیلندی در جنگ جهانی اول که در امپراطوری عثمانی شهد شهادت نوشیدند و به دیدار معشوق شتافتند!
یا به عبارت بهتر: امروز تعطیل رسمی بود اما من از هشت صبح تا الان که هشت شب باشه، مگر به قصد رفع حاجت و خرید ناهار، از جام تکون نخورده ام و همه اش ارائه های هفته دیگه ام رو آماده کرده ام.
خیلی ها این روزا یک شقایق کاغذی به بلوزشون می زنن. من از این کار خوشم می آد.... فرقی نداره چی باشه، می خواد حمایت از توقف خشونت به زنان باشه یا آگاهی در مورد ایدز یا هر چیز دیگه ای. من از این " بدون تظاهر و بی صدا حمایت دسته جمعی از چیزی رو نشون دادن" خوشم می آد. (مثلا روسری و تی شرت های سفید روز پیشواز شیرین عبادی اگه استرسشو ازش برداریم؟)
یا به عبارت بهتر: امروز تعطیل رسمی بود اما من از هشت صبح تا الان که هشت شب باشه، مگر به قصد رفع حاجت و خرید ناهار، از جام تکون نخورده ام و همه اش ارائه های هفته دیگه ام رو آماده کرده ام.
خیلی ها این روزا یک شقایق کاغذی به بلوزشون می زنن. من از این کار خوشم می آد.... فرقی نداره چی باشه، می خواد حمایت از توقف خشونت به زنان باشه یا آگاهی در مورد ایدز یا هر چیز دیگه ای. من از این " بدون تظاهر و بی صدا حمایت دسته جمعی از چیزی رو نشون دادن" خوشم می آد. (مثلا روسری و تی شرت های سفید روز پیشواز شیرین عبادی اگه استرسشو ازش برداریم؟)
۳ نظر:
سلام و درود ما به روح پرفتوح شهدا، عجب اشتیاقی داشته اند برای دیدار معشوق! نیوزلند کجا و امپراتوری عثمانی کجا؟
یا اینکه مشکل از تاریخ و جغرافیای ماست.
به رضا:
اول این که مرسی! سال هاست کسی دیگه برای من نظر نمی ذاره!!
دوم این که بابا این بنده های خدا کلی نیرو می فرستاده ان خدمت سرکارخانوم ملکه بریتانیا و کلی کشته داده ان توی هر دوتا جنگ ها.
من هم حمايت خودم رو از حركات آروم و بي سر و صدا از يك موضعي اعلام مي كنم. دقيقا مثل نشان هاي پاتر بوگندو
ارسال یک نظر