New Zealand International Film Festival

پرسپولیس خیلی خوب بود. کتابش البته پرجزئیات تر بود و به قول مامانم عمیق تر اما فیلمش هم عالی بود. یک نقطه ی قوت پرسپولیس اینه که همه حماقت ها رو جوک می کنه و ما بهشون قاه قاه می خندیم.







بعد از فیلم هم طبیعتا بچه ها کلی سوال داشتن که ازم بپرسن:
- واقعا نمی شه توی خیابون دست دوست پسرتو بگیری؟
- نع!
- پس چی کار می کنین؟
- قانون شکنی!
- اگه بگیرنتون چی می شه؟
- رشوه می دیم...
- چقدر؟
- مثلا 5هزار تومان... بگیر 5-6 دلار...
- اوه این که خیلی ارزونه! قیمت بوس کردن چقدره؟!؟!!؟

جالبه که به این شرایطِ غیرانسانی قاه قاه می خندیم نه؟
ضرب آهنگ فیلم خیلی خوب و به جا بود. پایانش رو هم دوست داشتم.

بی ربط: از این که آخرِ فیلم های فستیوال بیننده ها دست می زنن خوشم می آد! از این که برای پرسپولیس دست می زدن بیشتر خوشم اومد!!