فلوکستینِ عملی

دقیقا روز اول فروردین بود که غصه دانِ زندگیم سرریز شد.

خوندنِ اخبار و قرقره کردنِ تصاویرِ ذهنیِ شکنجه و اعدام و هم ذات پنداری با نامه ی همسرانِ دربند رو بوسیدم و گذاشتم کنار... چند روزه که فقط به وبلاگ های عکس و نقاشی و آشپزی سر می زنم و آهنگی جدی تر از بیت الغزل های معرفتِ شهرام شب پره گوش نمی دم.

کمی به سامان تر و متعادل تر شده ام...